بررسی تخصصی ماشین علف زن

علف زن چیست؟

علف زن یا علف تراش، از ابزار آلات کشاورزی و باغبانی جدید می باشد که امروزه به منظور سهولت و افزایش بازدهی کاربران در هرس، برش و اصلاح گیاهان، استفاده شده و توانسته است جایگزین مناسبی برای ابزارهای باغبانی سنتی مثل داس، قیچی باغبانی، اره و … باشد. این دستگاه از قسمت های متفاوتی تشکیل شده است که مهم ترین آن ها عبارتند از:

الکتروموتور یا موتور بنزینی
دسته نگهدارنده
تیغه
سایز ملزومات

تاریخچه علف زنی:

این دستگاه، در قرن ۱۹ میلادی توسط یک مهندس اهل انگلستان به نام ادوین بیرد اختراع شد (البته در آن زمان ادوین و ریچارد میلیدی بر سر مالکیت حقوقی این دستگاه، اختلافاتی داشته اند). این دستگاه، در ابتدا به منظور برش چمن زمین های ورزشی و باغ های گرانقیمت مورد استفاده بوده و نیاز افراد به درو کردن را برطرف می ساخته است؛ سپس در سال ۱۸۳۰ ثبت اختراع شده و به دولت وقت فرستاده شده است. مسئولین با استفاده از این دستگاه، آن را وسیله ای ایمن و پرکاربرد دانسته که از آن حتی برای سرگرمی هم استفاده می کردند. پس از گذر ۱۰ سال از عمر این ماشین، علف زن های جدید تری ثبت شدند که از نیروی اسب یا الاغ استفاده می کردند و در نهایت ۶۰ سال بعد، علف زن با ماشین بخار به وجود آمد.

کاربرد های مختلف علف زن ها:

علف زن ها با توجه به نیاز کاربران و مواردی که قرار است از آن ها استفاده شود، دارای تیغه های متفاوتی هستند که به کمک آن ها عملیات گوناگون را در شرایط گوناگونی انجام می دهند. در زیر به بررسی بیشترین کاربرد های علف زن ها می پردازیم:

کاربرد برای شخم زدن زمین:

همانطور که می دانید عملیات شخم زنی نیازمند دستگاه های مخصوصی همچون تراکتور و کولتیواتور می باشد اما در برخی از موارد مانند شخم زدن زمین های کوچک، می توان از علف زن هایی استفاده نمود که قابلیت شخم زدن را داشته و به راحتی این کار را انجام می دهند؛ البته لازم به ذکر است که این ویژگی در بیشتر علف تراش ها موجود نمی باشد و تنها برخی از شرکت ها اقدام به تولید تیغه هایی کرده اند که این موضوع را برای علف تراش ممکن می سازد.

کاربرد با عنوان یک دستگاه چمن زن:

باوجود شباهت علف و چمن باید گفت که این ۲ گیاه، دارای تفاوت هایی هستند و به همین علت، برای کوتاه شدن نیازمند دستگاه های متفاوتی می باشند؛ زیرا چمن ها، گیاهانی بدون ساقه بوده که ارتفاع چندانی نمی گیرند و کاملا لطیف و نازک هستند. اما در برخی از علف زن ها تیغه هایی تعبیه شده که این تیغه ها می توانند کار چمن زنی را هم انجام دهند. تیغه های مخصوص این کار، همانند یک توپی هستند که در گردش با سرعت بالا، قادرند نخ های اطراف خود را مثل چاقو هایی که می توانند به سهولت چمن یا چنین گیاهانی را کوتاه کنند، برنده سازند.

کاربرد با هدف برش، هرس و اصلاح گیاهان علفی شکل:

گیاهان علفی دارای انواع گوناگون و با ویژگی های مشترکی هستند که از آن ها می توان به علوفه، یونجه، گندم و خیلی از علف ها که گیاهان مزاحمی هستند، اشاره نمود؛ همه این گیاهان دارای ساقه هایی نرم بوده و از همین رو به راحتی قابل کوتاه شدن با یک تیغه معمولی گردان نیستند. معمولا همه علف زن های موتوری، دارای یک تیغه مخصوص هستند که اصلی ترین تیغه دستگاه به حساب آمده و برای تراشیدن گیاهان علفی به کار می رود.

کاربرد برای هرس کردن درختان:

به غیر از علف ها که دائما بلند می شوند و همواره نیاز به هرس شدن دارند، درختان هم همواره رشد کرده و به شاخه های آن ها اضافه می شود که همین امر، موجب پهن تر شدن درختان و ایجاد مزاحمت هایی می شود و باغبانان موظف به حل این چنین مشکلاتی می باشند؛ از همین رو در برخی از علف زن ها، تیغه های مخصوصی تعبیه شده که آن ها با نام تیغه شمشاد زن هم شناخته می شوند و به کمک آن ها قادر خواهیم بود شاخه های اضافی درختان را هرس کرده و از میان برداریم.

تقسیم بندی علف تراش ها:

از لحاظ نوع استفاده:

علف تراش دوشی
علف تراش پشتی

از لحاظ نوع موتور:

علف تراش بنزینی
علف تراش برقی یا شارژی

با توجه به مکانیزم تولید و ساخت موتور های دو و چهار زمانه، اصولا قیمت علف تراش بنزینی از نوع برقی بیشتر می باشد.

از لحاظ قابلیت ها:

شمشاد زن
اره برش شاخه
گردو چین
چای چین
زیتون چین و …

مهم ترین ویژگی های یک علف زن خوب:

تعمیر و نگهداری از آن، راحت و بدون دردسر باشد.
وزن سبکی داشته و در عین حال از قدرت بالایی برخوردار باشد.
دستگاه، تعادل مناسبی داشته و به راحتی بتوان با آن کار کرد.
آلودگی صوتی بالایی در زمان کار کردن ایجاد نکند.
از موتوری با قدرت و با توان بالا برخوردار باشد.

مقایسه علف زن دوشی و علف زن پشتی:

در مقایسه علف زن دوشی و پشتی نمی توان گفت که یکی از این دو دستگاه نسبت به دیگری دارای برتری است؛ بلکه این کاربر است که تعیین می کند با کدام یک از این دستگاه ها می تواند کار را راحت تر و بهتر انجام دهد. افراد با مهارت بالاتر معمولا از علف زن های دوشی استفاده می کنند؛ زیرا این دستگاه، موجب سرعت بخشیدن به کار می شود اما در عین حال مشکلات و چالش هایی را نیز برای کاربر ایجاد می نماید.

علف زن های پشتی، سرعت کمتری نسبت به نوع دوشی دارند و کار را کمی کندتر پیش می برند اما کار با آن ها بسیار راحت بوده و انتخاب خوبی برای بسیاری از افراد می باشند؛ همچنین این دستگاه ها به دلیل داشتن کوله، ممکن است بیشتر آسیب ببینند.

مقایسه علف زن بنزینی و علف زن برقی:

همانند مورد قبل، این مورد هم بستگی به نیاز کاربر مربوطه دارد؛ به این صورت که از علف تراش های بنزینی برای علف زنی در حجم گسترده تر و ابعاد بزرگتر که نیاز به یک دستگاه قدرتمند می باشد، استفاده می شود و از نوع برقی آن، برای علف زنی در باغ های کوچک و حجم پایین استفاده می شود؛ زیرا این دستگاه همچون بسیاری از ابزار آلات برقی در مقایسه با انواع بنزینی دارای قدرت پایین تری می باشد.