معرفی سازمان

مروری بر روند توسعه صنعتی نشان می دهد که بیش از پنج دهه از نظام برنامه ریزی توسعه در ایران می گذرد. با بررسی اولین برنامه توسعه اقتصادی ، اجتماعی، فرهنگی که در سال ۱۳۲۷ (برنامه هفت ساله) تدوین شده است، می توان دریافت که محورهای اساسی برنامه توجه به زیر ساختهای مورد نیاز توسعه در کشور بوده است.در این برنامه که از سال ۱۳۲۷ تا ۱۳۳۳ ادامه داشته است، برنامه مشخص و روشنی در مورد صنعت دیده نمی شود. در آن زمان، برای اینکه صنعت، در اولویت باشد، بسترهای لازم فراهم نشده بود.در آن برنامه اجرای چند طرح بزرگ دولتی با مشارکت خارجی نیز مورد تاکید قرار گرفته بود. چهره اقتصادی جامعه نیز اقتصاد کشاورزی بود و بخش زیادی از جمعیت در روستاها زندگی می کردند. در برنامه هفت ساله دوم که از سال ۱۳۳۴ تا ۱۳۴۰ طول کشید، استراتژی توسعه صنعتی مغفول مانده بود، زیرا مواردی که در برنامه هفت ساله اول ارائه گردیده بود، به دلیل عدم تجربه، کمبود امکانات، فقدان نظام برنامه ریزی و حتی فقدان نظام ساماندهی، هدایت و نظارت دچار مشکلات اجرایی شده بود. لذا بین عملکرد و برنامه مغایرتهای اساسی وجود داشت.

بعد از برنامه دوم، نظام برنامه ریزی کشور به نظام برنامه ریزی پنج ساله که از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۵ ادامه داشت تبدیل گردید. در آن زمان، راهبردها و سیاستهای توسعه صنعتی مشخص گردید. دولت با ایجاد برخی از زیر ساخت های توسعه ای، به این نتیجه رسید که باید بخش صنعت تقویت گردد. عمده کاری را که برنامه ریزان انجام دادند، این بود که به واسطه درآمدهای نفتی، سرمایه گذاریهای دولتی به شدت رشد یافت. در این برنامه بود که ” سازمان نواحی صنعتی” بمنظور برنامه ریزی و اجرای طرحهای مربوط به نواحی صنعتی در مرداد ماه سال ۱۳۴۳ ایجاد شد. در برنامه چهارم و پنجم جهش نسبتا مناسبی در سرمایه گذاری و ایجاد واحدهای صنعتی شکل می گیرد.

در سال ۱۳۴۷ (برنامه چهارم)، “سازمان صنایع کوچک و نواحی صنعتی ایران” تشکیل گردید و هدف این سازمان توسعه صنایع کوچک و بهبود وضع آن و کمک به سرمایه گذاران مربوط بود.

در دهه های ۴۰ و ۵۰، کوشش های زیادی برای ایجاد شهرکها و نواحی صنعتی بعمل آمد که از آن جمله می توان شهر صنعتی مشهد (طوس) ، اصفهان، همدان و اهواز را نام برد ولی در نهایت چهار شهرک صنعتی البرز، باختران، کاوه و رشت بترتیب در سالهای ۴۷، ۵۰، ۵۲، ۵۳ پیش از سایر نواحی و شهرک ها به ثمر رسید. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، تحولات جدیدی در نظام سیاست گذاری و برنامه ریزی و اجرایی توسعه بخش صنعت و معدن بوجود آمد. با تصویب قانون حفاظت از توسعه صنایع بسیاری از صنایع، ملی اعلام شد و مدیریت بخش صنعت به سه وزارتخانه صنایع سنگین، معادن و فلزات و صنایع سپرده شد. سازمان صنایع ملی شکل گرفت و برخی از واحدهای صنعتی، تحت پوشش بنیادها و نهادها قرار گرفت. وقوع جنگ تحمیلی، فرصت برنامه ریزی جامع و میان مدت را برای کشور از دست داد.

در سال ۱۳۶۲ پس از ایجاد تغییرات در نظام صنعتی کشور، سازمان صنایع کوچک و نواحی صنعتی ایران با کلیه وظایف در وزارت صنایع ادغام گردید و به منظور ایجاد هماهنگی و استفاده مطلوب از امکانات شهرک های صنعتی و ایجاد هر چه بیشتر امکانات زیربنایی و ارائه خدمات ضروری برای متقاضیان ایجاد واحدهای صنعتی، قانون” شرکت شهرکهای صنعتی ایران” به تصویب رسید. نزدیک به دو” دهه شرکت شهرکهای صنعتی” نسبت به ایجاد بیش از ۴۰۰ شهرک صنعتی اقدام کرد و در ابتدای برنامه سوم پس از ادغام وزارتخانه های صنایع و معادن قبلی سازمان صنایع کوچک تشکیل گردید ولی در سال ۸۴، وظایف اجرایی آن به شرکت شهرکهای صنعتی ایران سپرده شده و عملا “سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران” از شهریور ۱۳۸۴ فعالیت خود را آغاز کرد و در نهایت براساس مصوبه شماره ۸۷۷/۴۶۹ مورخ ۱۷/۱/۱۳۹۰ مجلس شورای اسلامی، سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران به عنوان سازمان توسعه‌ای تعیین شده است

ساختار سازمانی

رئیس سازمان

محسن صالحی نیا
معاون وزیر و مدیرعامل سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران
کارشناسی ارشد – مهندسی صنایع – دانشگاه علم و صنعت ایران

محسن صالحی‌نیا متولد سال ۱۳۳۹سبزوار
ایشان دانش‌آموخته کارشناسی مهندسی صنایع و دارای دانشنامه کارشناسی ارشد مهندسی صنایع (تولید صنعتی) از دانشگاه علم و صنعت ایران و از مدیران ارشد و با تجربه کشور است. سوابق اجرایی و مدیریتی وی بیانگر ارتباط تنگاتنگ تخصص علمی مشارالیه با صنایع کشور می باشد.
مهندس صالحی نیا فعالیت شغلی خود را از سال ۱۳۶۸ در وزارت صنایع سنگین آغاز کرد و سابقه فعالیت در وزارتخانه صنایع سابق و وزارت صنایع و معادن را هم در کارنامه خود دارد. وی فعالیت شغلی خود را از کارشناسی شروع نموده و سمت های مدیرکلی صنایع ماشین‌سازی و نیروی محرکه وزارت صنایع و معادن ، معاونت صنایع و امور اقتصادی این وزارتخانه و در فاصله سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴ نیز ریاست هیئت مدیره شرکت ایران خودرو و از سال ۱۳۹۴ عضو هیئت عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) ، معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت در امور صنایع، را در کارنامه شغلی خود دارد. او در زمره مدیران ارشد اجرایی تصمیم ساز در حوزه صنایع و از نخبگان علمی- صنعتی کشور می باشد که مدارج هرم مدیریتی را از قاعده تا راس طی نموده است.

ماموریت های سازمان

ماموریت های سازمان بعنوان یک سازمان توسعه ای ( بخشی از ماموریت ها ) :

سیاستگذاری، برنامه‌ریزی و تدوین برنامه‌راهبردی جهت ایجاد و توسعه شهرکهای فناوری، مراکز خدمات فناوری و کسب و کار و مجتمع های فناوری اطلاعات و خدمات نرم افزاری؛

تسهیل و تشویق به منظور ایجاد زیرساخت‌های سخت افزاری و نرم افزاری با هدف رقابت پذیری شرکت‌ها و مؤسسات دانش بنیان؛

پشتیبانی از تحقیقات کاربردی و توسعه ای در واحدهای صنایع کوچک؛

ایجاد بسترهای لازم جهت توسعه، انتقال و نفوذ فناوری های جدید از طریق تقویت و مشارکت با بخش غیر دولتی؛

تسهیل و تشویق جهت ایجاد و توسعه مراکز R&D و مراکز نوآوری در سطح رشته های صنعتی؛

تسهیل، تشویق و بسترسازی در راستای ایجاد پیوند مناسب و ساماندهی بین صنایع کوچک، متوسط و بزرگ؛

برنامه ریزی همه جانبه برای تسهیل و تشویق صنایع کوچک برای تبدیل‌شدن به صنایع ‌متوسط و بزرگ؛

سیاستگذاری ، برنامه‌ریزی و تلاش برای ساماندهی زنجیره تأمین صنایع؛

تشویق و تسهیل برای ایجاد و توسعه موسسات و سازمان های پشتیبان و ارائه کننده خدمات تخصصی به صنایع؛

سیاستگذاری و برنامه‌ریزی جهت توسعه خوشه و شبکه های کسب و کار و صدور مجوزهای مورد نیاز؛

مشارکت در سیاست گذاری و برنامه ریزی برای طرحهای توسعه و عمران و تامین زیرساخت ها و امکانات زیربنایی بر اساس نیاز صنایع و در چارچوب قوانین بالادستی؛

همکاری با دستگاههای اجرایی تامین کننده زیربناها و خدمات مورد نیاز شهرکها و نواحی صنعتی از قبیل وزارت نیرو، نفت، راه و شهرسازی، جهاد کشاورزی و …؛

برنامه ریزی جهت توانمندسازی نیروی انسانی و پشتیبانی از برنامه های تامین نیروی انسانی متخصص و ماهر مورد نیاز صنایع؛

پایش صنایع کوچک و برنامه ریزی همه جانبه برای توسعه آنها؛

هدایت، نظارت و راهبری مطالعات و تحقیقات کاربردی برای رفع مشکلات پیش روی صنایع؛

تهیه و تنظیم اسناد بالادستی سازمان و توسعه صنایع کوچک کشور؛

سیاستگذاری و برنامه ریزی در زمینه مطالعات، طراحی، احداث و توسعه همه جانبه شهرکها و نواحی صنعتی و نظارت بر آنها؛

پیشنهاد قوانین و مقررات لازم برای بهبود فضای کسب و کار صنایع کوچک در چارچوب راهبردهای کلان تولیدی و تجاری کشور؛

پشتیبانی از توسعه بازار و همکاری‌های فنی و اقتصادی بین صنایع کوچک کشور با سایر کشورها؛

بسترسازی جهت توسعه و گسترش صادرات محصولات و خدمات تولیدی و ایجاد شرایط مناسب برای فعالیت شرکتهای تخصصی بخش غیر دولتی با هدف توسعه واردات و صادرات؛

مشارکت برای بهبود سیاستهای تجاری دولت با همکاری سایر سازمانهای متولی؛

بستر سازی جهت صدور خدمات فنی و مهندسی در حوزه ایجاد زیرساخت های سرمایه گذاری صنعتی (شهرکها و نواحی صنعتی) و صنایع کوچک؛

مدیریت تامین منابع مالی و سرمایه گذاری مورد نیاز و تلاش برای تامین وثیقه صنایع کوچک از طریق صندوق های ضمانت سرمایه گذاری؛

ایجاد زمینه‌های لازم برای راه اندازی، هدایت و توسعه سرمایه گذاری‌های بخش غیردولتی؛

سیاست گذاری، برنامه ریزی و نظارت بر ایجاد مجتمع های کارگاهی، مراکز خدماتی و ایجاد مناطق ویژه اقتصادی تحت مسئولیت؛

سیاست گذاری و برنامه ریزی در زمینه تدوین شرح خدمات، دستورالعملها و ضوابط و پیش نویس آئین نامه ها جهت ایجاد و توسعه شهرکها و نواحی صنعتی و نظارت بر آنها؛

سیاست گذاری و صدور انواع مجوزها و پایان کار ساخت و ساز شهرک های صنعتی، نواحی صنعتی،شهرک های فناوری،مراکز خدمات فناوری و کسب و کار و واحدهای صنعتی؛

صدور و تمدید جواز تاسیس و پروانه بهره برداری شهرکهای صنعتی غیر دولتی و نظارت بر عملکرد آنها؛

سیاست گذاری و نظارت بر قیمت گذاری شهرکها و نواحی صنعتی؛

نظارت در خصوص خرید و تملک اراضی جهت ایجاد و توسعه شهرکها و نواحی صنعتی؛

برنامه ریزی جهت ارتقاء شاخص های محیط زیست از طریق نظارت بر مطالعات زیست محیطی شهرک ها و نواحی صنعتی و دریافت مصوبات با هماهنگی و تعامل با سازمان های متولی؛

بستر سازی جذب سرمایه گذاری خارجی در حوزه صنایع کوچک و مشارکت در ایجاد زیرساخت های صنعتی؛

اهداف استراتژیک

اهداف استراتژیک

اهداف استراتژیک اهدافی هستند که عصاره نتایج کلیه فعالیت های سازمان را بصورت کیفی و با تاکید بر درازمدت بودن (افق ۲۰ ساله) بیان می کنند و برآن اساس می توان اهداف میان مدت و استراتژیهای لازم را جهت حصول به آن اهداف تعیین کرد. به بیان دیگر در رابطه با اهداف استراتژیک می توان این سؤال را مطرح کرد که « تمام فعالیت ها و ماموریت این سازمان برای دستیابی به چه نتایجی است ؟» با عنایت به مراتب فوق ، اهداف استراتژیک سازمان را می توان به شرح زیر ارائه کرد:

۱-افزایش سهم صنعت در تولید ناخالص داخلی (GDP) کشور با تاکید بر توسعه صنایع کوچک

۲-توسعه و تکمیل کلیه زیر ساخت های مورد نیاز استقرار صنایع در شهرک ها و نواحی صنعتی و بهبود فضای کسب وکار صنایع کوچک کشور

۳-استقرار سازمانی پویا، دانش مدار و چابک و همسو با تحولات جهانی

لینک معرفی ابزار و تجهیزات صنعتی 

برنامه‌های استراتژیک

راهبردهای کلان در قالب اهداف استراتژیک (۲۰ ساله) :

با توجه به اینکه سازمان صنایع کوچک و شهرک های صنعتی ایران حدود ۲ سال است که بر اساس ماموریت جدید تشکیل شده است،از لحاظ منحنی دوره عمر تقریبا در مرحله رشد و توسعه قرار دارد و از طرفی مطابق تجزیه و تحلیل های انجام شده، موقعیت سازمان در مرحله اتخاذ استراتژی های تهاجمی می باشد که بر این اساس راهبردهای کلان سازمان در قالب اهداف ۲۰ ساله به شرح زیر استخراج می گردند.

هدف اول: افزایش سهم صنعت در تولید ناخالص داخلی (GDP) کشور با تاکید بر توسعه صنایع کوچک

راهبردهای کلان (۲۰ ساله) هدف اول:

۱-حمایت از بخش خصوصی و هدایت سرمایه گذاران جهت سرمایه گذاری در صنایع کوچک

۲-کمک و حمایت ازایجاد تشکلهای صنعتی، موسسات و نهادهای پشتیبانی کننده از صنایع کوچک

۳-نوسازی مستمر صنایع کوچک از ابعاد مختلف

۴-ساماندهی صنایع کوچک مانند توسعه خوشه های صنعتی، پیمانکاری های فرعی و …

۵-کمک به رشد صادرات صنایع کوچک در بازارهای منطقه ای و جهانی

۶-جذب سرمایه گذاری خارجی در بخش صنایع کوچک

۷-کمک به توسعه کارآفرینی

هدف دوم: توسعه و تکمیل کلیه زیر ساخت های مورد نیاز استقرار صنایع در شهرک ها و نواحی صنعتی و بهبود فضای کسب و کار صنایع کوچک کشور

راهبردهای کلان (۲۰ ساله) هدف دوم:

۱-انجام هماهنگی های لازم با دستگاه های اجرایی تامین کننده زیربناها و خدمات مورد نیاز شهرک ها و نواحی صنعتی از قبیل وزارت نیرو، نفت، راه و ترابری، مسکن و شهرسازی، جهاد کشاورزی، وزارت فناوری اطلاعات و …

۲-مشارکت با بخش خصوصی جهت تکمیل و ایجاد شهرک ها و نواحی صنعتی

۳-اصلاح نظام مدیریتی و مالکیتی شهرک ها و نواحی صنعتی

۴-جذب منابع مورد نیاز از طریق سیستم بانکی، بخش خصوصی و اعتبارات عمرانی، ملی و استانی با تاکید بر مناطق غیر برخوردار.

۵-بهبود فضای کسب کار با ظرفیت سازی نهادی و تصویب و اصلاح قوانین و مقررات

هدف سوم: استقرار سازمانی پویا، دانش مدار و چابک و همسو با تحولات جهانی

راهبردهای کلان( ۲۰ ساله) هدف سوم:

۱-آموزش منابع انسانی

۲-اصلاح و اجرای ساختار سازمانی انعطاف پذیر و پاسخگو

۳-بهره گیری از فناوری های پیشرفته رایانه ای و بانک های اطلاعاتی

۴-استقرار سیستم های جدید برنامه ریزی و ارزیابی

۵-شناسایی و بکارگیری نیروهای کارآمد و شایسته

۶-کمک به ارتقا افراد شایسته

۷-نظارت و ارزیابی مستمر بر فرآیند انجام امور

۸-معرفی توانمندی های سازمان در داخل و خارج کشور

اعضاء هیات مدیره