قسمت های اصلی یک دریل:

قبل از سخن گفتن درباره سیر تکاملی و تاریخچه دریل ها باید گفت که یک دریل از اجزایی اصلی که شامل موتور، سه نظام، پوسته گیربکس، دسته با پوشش عمدتا پلاستیکی و باتری (در صورت شارژی بودن) می باشند تشکیل می شود. در این مقاله برآنیم تا شما را با تاریخچه این ابزار کاربردی آشنا نماییم.

تاریخچه دریل ها:

می توان گفت عملیات دریل کردن از نخستین اقداماتی بود که بشر برای ایجاد سوراخ و حفره در مواد مختلف با هدف ساخت امکانات و وسایل خود به کار برده است. به گفته برخی از افراد، ساخت اولین دریل ها به مصر قدیم بازمی گردد. نخستین دریل الکتریکی توسط (آرتور-جیمز-آئورت) در سال ۱۸۸۹ ساخته شد، اما نخستین نوع الکتریکی با ظاهر امروزی در اوایل قرن بیستم میلادی ساخته شد. در آن دوران، ساخت دریل هایی با ابعاد منطقی و وزن مناسب جهت کارکرد آسان و حمل آسان موجب رونق کسب کار شد؛ پس از پیشرفت در ساخت دریل ها نمونه های چکشی و شارژی آن ها ساخته شد.

دریل کمانی:

لازم به ذکر است که دریل های کمانی در واقع نخستین دریل هایی بودند که در تاریخچه دریل سازی ساخته شدند. همانطور که از نام این محصول پیداست، این نوع از دریل ها به شکل کمان بوده و از ابتدایی ترین وسایل ساخته شده اند. سابقه این دریل ها در حدود ۱۰ هزار سال می باشد. شیوه استفاده از این وسیله ابتدایی به این صورت است که هرگاه اهرم دستی آن را عقب و جلو برانید نوک دریل حرکت دورانی داشته و به این صورت اجسام و وسایل را سوراخ می کند.

از آنجایی که این وسیله کاملا ابتدایی بوده و جزء وسایل مکانیکی به حساب می آید، نسبت به انواع الکتریکی آن برای سوراخ کردن اجسام به انرژی بیشتری نیاز دارد؛ نکته جالب اینجاست که پس از گذشت سالیان طولانی از تاریخچه دریل سازی خصوصا در مورد این نوع دریل، هنوز هم از این نوع دریل استفاده می شود. از این نوع دریل، در مواردی چون کار بر روی سنگ و چوب استفاده می گردد.

دریل دستی:

در آخرین سال های قرن ۱۹ به علت پیشرفت های علمی، تحولی عظیم در صنعت ابزارآلات به وجود آمد. سال ۱۸۷۷ اولین دریل دستی رسمی با نام Egg Beater به بازار روانه شد. همان طور که از نام این دریل ها مشخص است، برای استفاده از آن به نیروی دست نیاز دارید و دیگر خبری از موتور الکتریکی در آن نیست. با آن که دریل های دستی در سال‌ های بسیار دور به وجود آمده اند، اما هنوز هم برای کار هایی همچون معرق کاری مورد استفاده قرار می‌گیرند. دریل دستی از یک مکانیزم ساده برای چرخش بهره می‌برد. گفتنی است این نوع از دریل ها از یک میله مارپیچ و یک پوسته چرخان که به سه نظام متصل است تشکیل می‌ شوند. با فشار دادن میله مارپیچ به سمت پایین، بخش متحرک شروع به حرکت می کند و با چرخاندن مته، سوراخ کاری را انجام می‌ دهد.

دریل شترگلو یا بریس:

این دریل هم در گروه دریل‌های دستی جای می‌ گیرد. این محصول، محوری U شکل دارد و این خمیدگی باعث می‌شود گشتاور بیشتری داشته باشد. این ابزار، محوری دیگر هم روی کار دارد که توسط آن می‌ توان قطعه کار را در موقعیت مناسب خود قرار داد. در زمان کار با این ابزار یکی از محور ها را با یک دست گرفته و با دست دیگر محور بعدی را در جهت گردش عقربه‌ های ساعت می‌ چرخانیم. لذا می‌ توانیم با این ابزار سوراخی دقیق ایجاد کنیم.

بیشتر استفاده‌ این ابزار برای خزینه کاری در چوب است. همچنین می‌توان با استفاده از این دستگاه روی چوب سوراخ ایجاد کرد. در واقع می توان گفت ابزار های دیگر برای این کار مناسب نیستند مگر دریل بریس مناسب که می‌ تواند کارساز باشد.

دسته تپانچه ای:

در سال ۱۸۹۵ شرکت مهندسی برادران فین (Wilhelm & Carl Fein) در اشتوتگارد آلمان، با ترکیب قدرت موتور های الکتریکی و ابزار های دستی، اولین دریل الکتریکی قابل حمل در دنیا را ارائه داد. یک موتور الکتریکی سنگین ولی نسبتا ضعیف؛ این دریل سنگین وزن، وزنی در حدود ۷٫۵ کیلوگرم را با سرعت کمی می چرخاند.

الکتریکی:

در سال ۱۹۱۶ شرکت بلک اند دکر، دستگاه برادران فین را کامل تر کرد و اولین دریل الکتریکی دارای دسته تپانچه ای (Pistol grip) و ماشه (Trigger switch) را تولید نمود. گفتنی است تمامی دریل های برقی امروزی بر پایه آن دریل توسعه پیدا کرده اند.

امروزی:

شرکت های تولیدی بسیار معتبر و قوی در زمینه تولید دستگاه های سوراخ کاری با هم رقابت دارند که این امر موجب پیدایش دستگاه هایی با قابلیت ها و امکانات منحصربه فردی شده است. امروزه در بازار محصولاتی با انواع کارکرد های خانگی، تجاری، نیمه صنعتی و صنعتی حرفه ای وجود دارند که این امکان را برای کاربران فراهم می سازد متناسب با نیاز خود دستگاه مناسب را انتخاب کنند.

برای دریافت مشاوره و تهیه انواع دریل می توانید با ما در تهران ابزار در تماس باشید.